بیشتر مساجد باستانی کشور ایران به جای کاخ‌های ساسانیان یا آتشکده‌ها بنا گذارده شده‌اند؛ بنای اصلی و گذشته مسجد پامنار نیز مربوط به آتشکده‌ای قدیمی باقی‌مانده از رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد فرصت ساسانیان است. این مسجد در زواره دارای یک مناره بلند کتیبه‌دار می باشد که شهرت مسجد به همین مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد علت هست. مناره این مسجد را دو‌مین مناره بلند کتیبه‌دار تاریخ پس از اسلام می دانند. بانی این مسجد دهدار زواره، فردی آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد به نام «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» در قرن پنجم بوده می‌باشد. با دقت به کتیبه مناره، زمان دقیق تشکیل داد مسجد و مناره آن در سال ۴۶۱ قمری بوده می باشد. مطابق نوع معماری جاری ساختن‌شده روی بنا، متوجه می‌شویم که این شاهکار مربوط به بعدازظهر تاریخی سلجوقیان بوده که متأسفانه بخشی از مسجد که در طی ساسانیان ساخته‌شده بود، به یار و همدم یکی از محراب‌ها تخریب گردیده است. گذری به مسجد پامنار زواره معماری مسجد پامنار زواره آنچه از این مسجد به جای باقی مانده، یک‌سری ایوان، یک شبستان و چهار محراب و یک صحن می‌باشد؛ همچنین مناره‌ای که دومی مناره تاریخ‌دار ایران به شمار می‌رود، در ضلع جنوبی این مسجد با قامتی بلند مزین به کتیبه‌ای برجسته با خط کوفی با آجر بر جدار خارجی این مناره، ایستاده است. مسجد پامنار زواره از نگاه معماری با تمرکز به قدمت یک هزارساله‌اش، بی‌نظیر می‌باشد. عمده تزئینات به‌کاررفته در‌این مسجد گچ‌بری‌های بسیار ظریف می باشند که در محراب‌ها و ایوان‌ها دیده می‌شود. علاوه بر نقوش اسلیمی کارشده در گچ‌بری‌ها، نوشته‌هایی به خط کوفی دیوارها، محراب‌ها و مناره‌های مسجد را زینت داده می باشد. مناره مسجد نیز که استدلال اساسی اهمیت یافتن این مسجد است، به وسیله «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» ساخته‌گردیده‌است. طول مناره مسجد، ۲۰ متر می‌باشد؛ یعنی از لحاظ ارتفاع دو‌مین مناره کتیبه‌دار سپس مناره ۲۴ متری مسجد ساوه به حساب میآید. گذری به مسجد پامنار زواره گچ‌کاری‌های مسجد با دقت به سبک معماری یعنی هندسی و آجری بودن مسجد، به‌خوبی بعدازظهر سلجوقی برای بازدیدکننده تداعی می گردد. این مسجد، دارای هفت محراب با گچ‌بری‌های گرانبها بوده که یکی آن‌ها به‌سوی اولی قبله مسلمان‌ها یعنی بیت‌المقدس طراحی‌شده بود که متأسفانه این محراب برای ایجاد کرد یک سالن اجتماعات تخریب شد؛ البته شش محراب دیگر که به‌طرف مکه تشکیل شده بودند، همچنان مانده‌اند. شبستان مسجد نیز که درواقع از همان بعدازظهر ساسانیان مانده بود، از بین رفت. کتیبه‌هایی روی ستون‌های درب ورودی مسجد وجود داراست که در زمینه‌ی روش اداره و تعداد موقوفات این مسجد توضیحاتی میدهد. از مهمترین موقوفات این بنا می‌توان به دوازده حبه ده فرهنگ و تمدن‌آباد سفلی اشاره کرد. مسجد پامنار زواره در تاریخ دوازدهم اسفندماه ۱۳۱۵ شمسی با شماره ۲۸۴ به ثبت ملی رسیده هست. این مسجد تاریخی در استان اصفهان، شهرستان اردستان و در شهر زواره جای‌دارد. این مسجد در خیابان پامنار گرفته می باشد.
بیشتر مساجد باستانی کشور ایران به جای کاخ‌های ساسانیان یا آتشکده‌ها بنا گذارده شده‌اند؛ بنای اصلی و گذشته مسجد پامنار نیز مربوط به آتشکده‌ای قدیمی باقی‌مانده از رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد فرصت ساسانیان است. این مسجد در زواره دارای یک مناره بلند کتیبه‌دار می باشد که شهرت مسجد به همین مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد علت هست. مناره این مسجد را دو‌مین مناره بلند کتیبه‌دار تاریخ پس از اسلام می دانند. بانی این مسجد دهدار زواره، فردی آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد به نام «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» در قرن پنجم بوده می‌باشد. با دقت به کتیبه مناره، زمان دقیق تشکیل داد مسجد و مناره آن در سال ۴۶۱ قمری بوده می باشد. مطابق نوع معماری جاری ساختن‌شده روی بنا، متوجه می‌شویم که این شاهکار مربوط به بعدازظهر تاریخی سلجوقیان بوده که متأسفانه بخشی از مسجد که در طی ساسانیان ساخته‌شده بود، به یار و همدم یکی از محراب‌ها تخریب گردیده است. گذری به مسجد پامنار زواره معماری مسجد پامنار زواره آنچه از این مسجد به جای باقی مانده، یک‌سری ایوان، یک شبستان و چهار محراب و یک صحن می‌باشد؛ همچنین مناره‌ای که دومی مناره تاریخ‌دار ایران به شمار می‌رود، در ضلع جنوبی این مسجد با قامتی بلند مزین به کتیبه‌ای برجسته با خط کوفی با آجر بر جدار خارجی این مناره، ایستاده است. مسجد پامنار زواره از نگاه معماری با تمرکز به قدمت یک هزارساله‌اش، بی‌نظیر می‌باشد. عمده تزئینات به‌کاررفته در‌این مسجد گچ‌بری‌های بسیار ظریف می باشند که در محراب‌ها و ایوان‌ها دیده می‌شود. علاوه بر نقوش اسلیمی کارشده در گچ‌بری‌ها، نوشته‌هایی به خط کوفی دیوارها، محراب‌ها و مناره‌های مسجد را زینت داده می باشد. مناره مسجد نیز که استدلال اساسی اهمیت یافتن این مسجد است، به وسیله «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» ساخته‌گردیده‌است. طول مناره مسجد، ۲۰ متر می‌باشد؛ یعنی از لحاظ ارتفاع دو‌مین مناره کتیبه‌دار سپس مناره ۲۴ متری مسجد ساوه به حساب میآید. گذری به مسجد پامنار زواره گچ‌کاری‌های مسجد با دقت به سبک معماری یعنی هندسی و آجری بودن مسجد، به‌خوبی بعدازظهر سلجوقی برای بازدیدکننده تداعی می گردد. این مسجد، دارای هفت محراب با گچ‌بری‌های گرانبها بوده که یکی آن‌ها به‌سوی اولی قبله مسلمان‌ها یعنی بیت‌المقدس طراحی‌شده بود که متأسفانه این محراب برای ایجاد کرد یک سالن اجتماعات تخریب شد؛ البته شش محراب دیگر که به‌طرف مکه تشکیل شده بودند، همچنان مانده‌اند. شبستان مسجد نیز که درواقع از همان بعدازظهر ساسانیان مانده بود، از بین رفت. کتیبه‌هایی روی ستون‌های درب ورودی مسجد وجود داراست که در زمینه‌ی روش اداره و تعداد موقوفات این مسجد توضیحاتی میدهد. از مهمترین موقوفات این بنا می‌توان به دوازده حبه ده فرهنگ و تمدن‌آباد سفلی اشاره کرد. مسجد پامنار زواره در تاریخ دوازدهم اسفندماه ۱۳۱۵ شمسی با شماره ۲۸۴ به ثبت ملی رسیده هست. این مسجد تاریخی در استان اصفهان، شهرستان اردستان و در شهر زواره جای‌دارد. این مسجد در خیابان پامنار گرفته می باشد.
فرار از چنگال مغولها | ماوای امن روستای کندوان