کاروانسرای دربین دشت که به اسم کاروانسرای میامی مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد نیز معروف میباشد، در واقع سه کاروانسرای به هم چسبیده و در امتداد یکدیگر میباشد! کاروانسرای غربی در زمانه صفویه سازه گردیده و سازه به کتیبه جان دار در سردر کاروانسرا، این سازه در سال 1290-1291 هجری خورشیدی ایجاد شده است. بعد ها در زمان قاجار دو گروه میانی و شرقی به آن اضافه شدند و به این ترتیب، این کاروانسرا به مطرح ترین کاروانسرای جمهوری اسلامی ایران مبدل گشت، به نحوی که جهانگرد مشهور آلمانی “هانری رنه د” در کتابش از آن تحت عنوان اصلی ترین کاروانسرا در مسیر طهران به مشهد یادکرده میباشد. طبق پژوهش ها به شغل آمده این جای دارنده سراجی (چرم سازی)، قصابی و نانوایی و پینه دوز و دلاک برای تعمیر پاپوش و اصلاح راز مسافران بوده میباشد.
کاروانسرای غربی در طی صفویه ساخته شد که در مسیر جاده ابریشم بوده میباشد. در آن مجال برای نگهبانی امنیت این کاروانسرا، یک چاپارخانه و دو قلعه نیز در کنار این سازه ساختند. بعد ها در طی قاجار رفت آمد عموم به خیال زیارت امام رضا در مشهد، زیاد شد. در سود بنای شرقی را با مقداری مسافت از کاروانسرای رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد غربی ایجاد کرد‌اند و برای نگهداری امنیت این دو کاروانسرا ابعاد به هم متصل شدند. بنابراین 7 قلعه در حوالی کاروانسرای بین دشت می‌اقتدار روءیت کرد.
قلعه‌های تشکیل‌شده در حین صفویه امروزه مخروبه و بخش‌های مقداری از آن بر مکان باقی‌مانده میباشد. کاروانسرای میانی مساحتی در حدود 2100 متر مربع دارااست. مساحت کاروانسرای شرقی 8800 متر مربع میباشد که از قرارگیری تراس‌ها و ایوانچه‌ها و حجره‌ها و آن‌گاه اسطبل‌ها دور حیاطی پهناور صورت گرفته میباشد. تراس‌های سمت شمال و جنوب (درکاروانسرای شرقی) نادر عمق‌اند و در پشت این حیاط‌ها، حیاطی با قاعده 5/8 متری جای دارد. هرمورد از این تراس‌ها، که شبیه آن در دیگر کاروانسرا‌ها چشم نمیشود، به همدم فضاهای پیرامون خویش قسمت سری جامعی بوده میباشد. تراس پشت حیاط نصیب شمالی، خلال حجره‌ها و کفش‌کن‌ها، اصطبلی مخصوص در کنار خویش داراست. براین اساس این نصیب‌ها، مانند منزل‌هایی خرد برای خانواده‌ها محسوب می‌شد‌ه‌است. طرح بخش شرقی کاروانسرای شرقی شبیه دو بخش شمالی و جنوبی آن میباشد و در پشت تراس این نصیب (بخش شرقی کاروانسرای شرقی) نیز، فضاهای زیادی در حوالی فضای مرکزی واقع گردیده است، با این تفاوت که فضای میانی این بخش راز پوشیده میباشد. اصطبل‌های این کاروانسرا دورتادور پشت اتاق‌ها را پوشانده میباشد. دربین این اصطبل‌ها، سکوهایی فراتر از کف اصطبل برای اقامت صاحبان چهار پایان ایجاد شده است. کناره جنوب غربی فضای اساسی کاروانسرای شرقی میباشد و ردیف‌های بیشتری داراست که احتمالا در نوسازی‌های عصر‌های آن‌گاه اضافه گردیده‌است. ورودی این کاروانسرا، که در واقع ورودی آحاد تیم میباشد، در اواسط آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد نصیب جنوب غربی واقع شد‌ه‌است. سردر این ورودی از نمای فضا خودش مرتفع‌خیس و حیاط پشت این سردر نیز از چهره بام (کناره دکوری پشت بام ساختمان‌ها) تراس فراتر تاسیس شده است. در جناح‌ی شمالی نیز، ایوانی در رویا رویی با تراس جنوبی قرار گرفته میباشد که دهانه‌ای کبیر خیس و ارتفاعی بیشتراز ایوانچه‌های طرفین خویش دارااست. این حیاط که دقیقا در اواسط ضلع شمالی ایوان وجود ندارد و از آنجایی که بقایای ساختمانی در پشت این ضلع چشم می‌گردد، به حیث میرسد که فضاهای دیگری در پشت ایوانچه‌های این دو جناح (شمالی و جنوبی) وجود داشته که امروزه از در میان رفته میباشد. محمد حسن خان اعتمادالسلطنه، تالیف کننده آگاه الشمس به وجود تلگراف منزل درین بخش اشاره نموده است.
کاروانسرای دربین دشت که به اسم کاروانسرای میامی مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد نیز معروف میباشد، در واقع سه کاروانسرای به هم چسبیده و در امتداد یکدیگر میباشد! کاروانسرای غربی در زمانه صفویه سازه گردیده و سازه به کتیبه جان دار در سردر کاروانسرا، این سازه در سال 1290-1291 هجری خورشیدی ایجاد شده است. بعد ها در زمان قاجار دو گروه میانی و شرقی به آن اضافه شدند و به این ترتیب، این کاروانسرا به مطرح ترین کاروانسرای جمهوری اسلامی ایران مبدل گشت، به نحوی که جهانگرد مشهور آلمانی “هانری رنه د” در کتابش از آن تحت عنوان اصلی ترین کاروانسرا در مسیر طهران به مشهد یادکرده میباشد. طبق پژوهش ها به شغل آمده این جای دارنده سراجی (چرم سازی)، قصابی و نانوایی و پینه دوز و دلاک برای تعمیر پاپوش و اصلاح راز مسافران بوده میباشد.
کاروانسرای غربی در طی صفویه ساخته شد که در مسیر جاده ابریشم بوده میباشد. در آن مجال برای نگهبانی امنیت این کاروانسرا، یک چاپارخانه و دو قلعه نیز در کنار این سازه ساختند. بعد ها در طی قاجار رفت آمد عموم به خیال زیارت امام رضا در مشهد، زیاد شد. در سود بنای شرقی را با مقداری مسافت از کاروانسرای رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد غربی ایجاد کرد‌اند و برای نگهداری امنیت این دو کاروانسرا ابعاد به هم متصل شدند. بنابراین 7 قلعه در حوالی کاروانسرای بین دشت می‌اقتدار روءیت کرد.
قلعه‌های تشکیل‌شده در حین صفویه امروزه مخروبه و بخش‌های مقداری از آن بر مکان باقی‌مانده میباشد. کاروانسرای میانی مساحتی در حدود 2100 متر مربع دارااست. مساحت کاروانسرای شرقی 8800 متر مربع میباشد که از قرارگیری تراس‌ها و ایوانچه‌ها و حجره‌ها و آن‌گاه اسطبل‌ها دور حیاطی پهناور صورت گرفته میباشد. تراس‌های سمت شمال و جنوب (درکاروانسرای شرقی) نادر عمق‌اند و در پشت این حیاط‌ها، حیاطی با قاعده 5/8 متری جای دارد. هرمورد از این تراس‌ها، که شبیه آن در دیگر کاروانسرا‌ها چشم نمیشود، به همدم فضاهای پیرامون خویش قسمت سری جامعی بوده میباشد. تراس پشت حیاط نصیب شمالی، خلال حجره‌ها و کفش‌کن‌ها، اصطبلی مخصوص در کنار خویش داراست. براین اساس این نصیب‌ها، مانند منزل‌هایی خرد برای خانواده‌ها محسوب می‌شد‌ه‌است. طرح بخش شرقی کاروانسرای شرقی شبیه دو بخش شمالی و جنوبی آن میباشد و در پشت تراس این نصیب (بخش شرقی کاروانسرای شرقی) نیز، فضاهای زیادی در حوالی فضای مرکزی واقع گردیده است، با این تفاوت که فضای میانی این بخش راز پوشیده میباشد. اصطبل‌های این کاروانسرا دورتادور پشت اتاق‌ها را پوشانده میباشد. دربین این اصطبل‌ها، سکوهایی فراتر از کف اصطبل برای اقامت صاحبان چهار پایان ایجاد شده است. کناره جنوب غربی فضای اساسی کاروانسرای شرقی میباشد و ردیف‌های بیشتری داراست که احتمالا در نوسازی‌های عصر‌های آن‌گاه اضافه گردیده‌است. ورودی این کاروانسرا، که در واقع ورودی آحاد تیم میباشد، در اواسط آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد نصیب جنوب غربی واقع شد‌ه‌است. سردر این ورودی از نمای فضا خودش مرتفع‌خیس و حیاط پشت این سردر نیز از چهره بام (کناره دکوری پشت بام ساختمان‌ها) تراس فراتر تاسیس شده است. در جناح‌ی شمالی نیز، ایوانی در رویا رویی با تراس جنوبی قرار گرفته میباشد که دهانه‌ای کبیر خیس و ارتفاعی بیشتراز ایوانچه‌های طرفین خویش دارااست. این حیاط که دقیقا در اواسط ضلع شمالی ایوان وجود ندارد و از آنجایی که بقایای ساختمانی در پشت این ضلع چشم می‌گردد، به حیث میرسد که فضاهای دیگری در پشت ایوانچه‌های این دو جناح (شمالی و جنوبی) وجود داشته که امروزه از در میان رفته میباشد. محمد حسن خان اعتمادالسلطنه، تالیف کننده آگاه الشمس به وجود تلگراف منزل درین بخش اشاره نموده است.
سالن هنر اهل ایران اسلامی (طبقه همکف)