در سال های 667/680 قمری رکن الدین بیبرس از ممالیک مصر و از نوادر امراء باادب و فضیلت متوفی 725 قمری دور و اطراف جدار مرقد و حجره ها را به ضریحی چوبی (دار بزین) که دارای سه درب جنوبی ، شرقی و غربی بوده ، محصور نمود .
این ضریح چوبی دارای سه متر ارتفاع بوده که منتهی الیه آن به سقف مسجد نمی رسیده میباشد .
زین الدین مراغی بعد از رکن الدین در سال 694 قمری ، مشبک چوبی را تا سقف مسجد مرتفع ایجاد کرد مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد . بعدها به سال 822 قمری این درب های چوبی به خیال و خاطر ایجاد کرد زحمت برای زائران و محدود کردن دور و بر و فضای مسجدالنبی (صلی الله علیه وآله و سلم) گشوده شد .
در سال 678 قمری ملک منصور قلاوون از ممالیک بحری مصری یا به روایتی دیگر احمد بن برهان عبدالقوی والی شهر قوص بالای حجره ، گنبدی بنا نهاد و آن را با لوح های سربی روکش نمود تا مانع نفوذ آب باران گردد .
در سال 765 قمری اشرف ناصرالدین شعبان ثانی از ممالیک بحری لوح های سربی را مرمت نمود .
در سال های 879/888 قمری ملک اشرف قایتبای بعد از مرمت بدون نقص حجره و تجدید بنای آن ، گنبدی رفیع بر حجره شریفه و گنبدی دیگر برفراز حجره فاطمه بنا نهاد .
از سویی دیگر میرزا حسین فراهانی در [سفرنامه ، ص 278] می نگارد که خود دیده میباشد بر باب سمت شمالی رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد مرقد اسم ملک الاشرف قایتبای که از سلاطین به این دلیل‌که مصر بوده و بانی این ضریح و گنبد میباشد مندرج ، و در سنه هشتصد و هشتاد و هشت بنا نموده است ... »
در سال 233 قمری شاه محمود ثانی بن پاد شاه عبدالحمید (1223/1255) گنبد حجره مبارکه را بنایی دیگر نمود و آن را به رنگ سبز روغنی منقش کرد .
میرزا حسین فراهانی که در سال های 1302/1303 قمری وصف بنای مسجد را در سفرنامه خود نگاشته هست . از آخرین هیکل بنای حجره و مرقد خیال کرده ، می نویسد : « ضریح خوش یمن مشتمل بر چهارپایه بزرگست که هر اساس دو ذرع و نیم عرض آنست و سقف گنبد خجسته نیز برآن شالوده ها زده شده و سه مبنا کوچک است آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد که دو تای از آن‌ها در سمتی می باشد که مرقد مطهر حضرت صدیقه طاهره میباشد و یک محور هم بالای او مناره بلال می باشد که اذان می گفته و در نزدیکی وسط ضریح میمون پانزده ستون و چهار بست » .
بنای فعلی مقصوره یا حجره که در زاویه جنوب شرقی مسجدالنبی (صلی الله علیه وآله و سلم) قرار گرفته میباشد دارای ضریح یا حصاری خارجی هست که در اصطلاح اهل مسجد به الشباک مشهور میباشد .
در سال های 667/680 قمری رکن الدین بیبرس از ممالیک مصر و از نوادر امراء باادب و فضیلت متوفی 725 قمری دور و اطراف جدار مرقد و حجره ها را به ضریحی چوبی (دار بزین) که دارای سه درب جنوبی ، شرقی و غربی بوده ، محصور نمود .
این ضریح چوبی دارای سه متر ارتفاع بوده که منتهی الیه آن به سقف مسجد نمی رسیده میباشد .
زین الدین مراغی بعد از رکن الدین در سال 694 قمری ، مشبک چوبی را تا سقف مسجد مرتفع ایجاد کرد مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد . بعدها به سال 822 قمری این درب های چوبی به خیال و خاطر ایجاد کرد زحمت برای زائران و محدود کردن دور و بر و فضای مسجدالنبی (صلی الله علیه وآله و سلم) گشوده شد .
در سال 678 قمری ملک منصور قلاوون از ممالیک بحری مصری یا به روایتی دیگر احمد بن برهان عبدالقوی والی شهر قوص بالای حجره ، گنبدی بنا نهاد و آن را با لوح های سربی روکش نمود تا مانع نفوذ آب باران گردد .
در سال 765 قمری اشرف ناصرالدین شعبان ثانی از ممالیک بحری لوح های سربی را مرمت نمود .
در سال های 879/888 قمری ملک اشرف قایتبای بعد از مرمت بدون نقص حجره و تجدید بنای آن ، گنبدی رفیع بر حجره شریفه و گنبدی دیگر برفراز حجره فاطمه بنا نهاد .
از سویی دیگر میرزا حسین فراهانی در [سفرنامه ، ص 278] می نگارد که خود دیده میباشد بر باب سمت شمالی رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد مرقد اسم ملک الاشرف قایتبای که از سلاطین به این دلیل‌که مصر بوده و بانی این ضریح و گنبد میباشد مندرج ، و در سنه هشتصد و هشتاد و هشت بنا نموده است ... »
در سال 233 قمری شاه محمود ثانی بن پاد شاه عبدالحمید (1223/1255) گنبد حجره مبارکه را بنایی دیگر نمود و آن را به رنگ سبز روغنی منقش کرد .
میرزا حسین فراهانی که در سال های 1302/1303 قمری وصف بنای مسجد را در سفرنامه خود نگاشته هست . از آخرین هیکل بنای حجره و مرقد خیال کرده ، می نویسد : « ضریح خوش یمن مشتمل بر چهارپایه بزرگست که هر اساس دو ذرع و نیم عرض آنست و سقف گنبد خجسته نیز برآن شالوده ها زده شده و سه مبنا کوچک است آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد که دو تای از آن‌ها در سمتی می باشد که مرقد مطهر حضرت صدیقه طاهره میباشد و یک محور هم بالای او مناره بلال می باشد که اذان می گفته و در نزدیکی وسط ضریح میمون پانزده ستون و چهار بست » .
بنای فعلی مقصوره یا حجره که در زاویه جنوب شرقی مسجدالنبی (صلی الله علیه وآله و سلم) قرار گرفته میباشد دارای ضریح یا حصاری خارجی هست که در اصطلاح اهل مسجد به الشباک مشهور میباشد .
سالن هنر اهل ایران اسلامی (طبقه همکف)